Łojotokowe zapalenie skóry to przewlekłe schorzenie występujące zarówno u kobiet, jak i mężczyzn. Objawia się złuszczaniem skóry głównie w miejscach owłosionych i z licznymi gruczołami łojowymi. Są to między innymi policzki, fałdy nosowo-wargowe czy klatka piersiowa. Nasilenie zmian następuje zazwyczaj jesienią i zimą.
Łojotokowe zapalenie skóry najczęściej zaczyna się w okresie dojrzewania. Za główne przyczyny schorzenia uznaje się zaburzoną pracę gruczołów łojowych, ponadto czynniki środowiskowe i immunologiczne. Dość często wczesnym etapem choroby jest łupież pstry. Poza nadmierną produkcją łoju dochodzi do redukcji wolnych kwasów tłuszczowych oraz nadprodukcji cholesterolu. Ponadto znacznie wzrasta malassezia, czyli lipofilny drożdżak, który występuje w składzie mikroflory każdego człowieka. Jego nadmierna kolonizacja odpowiada za nasilenie zmian w czasie nawrotów. Objawem choroby są koliste ogniska rumieniowe, które pokrywają żółte strupy. Towarzyszy im silne złuszczanie skóry i uporczywy świąd. Leczenie łojotokowego zapalenia skóry polega na stosowaniu preparatów wykazujących właściwości cytostatyczne, keratolityczne oraz przeciwgrzybicze. Kuracja powinna być dostosowana do stopnia zaawansowania choroby i stanu zdrowia pacjenta. Dlatego w przypadku podejrzenia choroby u dzieci, warto skonsultować się ze specjalistą w zakresie dermatologii dziecięcej. Na stronie http://www.dermatoestetica.pl/oferta/dermatologia-dziecieca można zapoznać się ze wskazaniami do umówienia wizyty. Wcześnie postawiona diagnoza daje bowiem większą szansę na podjęcie skutecznego leczenia.
